مسؤولان فرهنگی وارد عمل شوند
دهن کجی به ارزش ها؛ این بار توهین به یادگار امام (ره)
نماینده ی مجلس ششم و عضو حزب مشارکت، این بار برای دهن کجی به ارزش های انقلاب اسلامی، از یک بازیگر بر سابقه برای نقش یادگار امام (ره) استفاده می کند! بهروز افخمی، کارگردان فیلم « فرزند صبح » ایفای نقش کلیدی و تاریخ ساز مرحوم « سید احمد خمینی »، را به محمد رضا شریفی نیا سپرد!
شریفی نیا، دلال بازیگر در سینمای ایران است که در تمامی فیلم هایی که طی چند سال اخیر بازی کرده، در نقش های منفی و فاسد ظاهر شده است. این شبه هنرمند، غیر از مشکلات اخلاقی که به آن مشهور است، فعالیت و همکاری با گروهک های تروریستی و ضد انقلاب فرقان ومنافقین را نیز در سابقه ی خود دارد. حال جای سؤال دارد که چرا با وجود این تعداد بالای بازیگر توانمند و همچنین جوانان متعدد مستعدی که در آرزوی بازی در سینما هستند، افخمی، در فیلمی با موضوعی عظیم و حساس، هم نقش پدر و هم نقش فرزند راحل را به چنین بازیگری سپرده است؟
گفتنی است، افخمی برای نقش مادر بزرگوار حضرت امام (ره) نیز از بازیگری گیشه ای به نام هدیه تهرانی استفاده کرده است؛ بازیگری که متأسفانه او هم سابقه خوشی نداشته و در فیلم های بسیاری در نقش یک زن منحرف ظاهر شده.
* کارشناسان در این مورد نظر می دهند:
لجبازی با جامعه
یک منتقد متعهد سینمایی، با انتقاد از بازی شریفی نیا در نقش حاج احمد، آن را نوعی لجبازی و عناد با بخشی از جامعه خواند. محمد تقی فهیم، عضو شورای مرکزی انجمن منتقدان سینمایی ایران، به خبر گزاری هنر گفت: سپردن این نقش که بسیار حساس و قابل توجه است به شریفی نیا، نوعی پافشاری، لجبازی و عناد با طیفی از جامعه از سوی بهروز افخمی است.
وی ادامه داد: شریفی نیا، با توجه به اینکه در بسیاری از فیلم ها نقش هایی منفی و زاویه دار بازی کرده است، برای بازی در نقش یادگار امام (ره) به هیچ وجه مناسب نیست، چون تماشاگر با ذهنیت فیلم های قبلی او به تماشای این فیلم می رود. دبیر اسبق سینمایی روزنامه ی کیهان، با اشاره به اینکه در سال های اخیر، شریفی نیا بازیگر پر حاشیه ای بوده است گفت: حاشیه دار بودن شریفی نیا به نقش و ارتباط او با مخاطب لطمه می زند و حساسیت ها را بر می انگیزد.
فهیم اضافه کرد: چنین اقدامی از سوی افخمی به سینما و حتی به مدیریت سینما لطمه می زند و مدیران را دچار چالش می کند. دبیر سرویس فرهنگی روزنامه سیاست روز و هفته نامه صبح صادق نیز در این باره گفت: افخمی با ساخت فیلمی درباره ی بزرگ ترین چهره ی انقلاب خود را نیازمند این می بیند که با سر و صدا و شارلاتانیزم مطبوعاتی، این کار را انجام دهد و میدان را شلوغ کند.
مهرداد شریف زاده همچنین با انتقاد از شرف الدین و برخی دیگر که از افخمی دفاع می کنند، این حمایت ها را نادرست خواند.
مسؤولان وارد عمل شوند
جای آن دارد که مسؤولان فرهنگی نظام در این باره حساسیت نشان دهند و جلوی این شارلاتان بازی ها را بگیرند. بدون شک پرداختن به موضوع زندگی رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی، امری کم اهمیت نیست که بتوان در مورد آن سکوت کرد؛ هر چند این موضوع از ریشه مشکل دارد؛ چرا که سپردن پروژه ای این چنین به بهروز افخمی که پیش از این با ساخت فیلم مبتذل و اباحه گر « شوکران » به ارزش های جامعه اهانت کرده بود، اساسا اشتباه بوده، چه رسد به اینکه نقش فرزند بزرگوار امام (ره) به این بازیگر بد نام سپرده شود.
اکنون وقت آن رسیده که مدیرانی که با رأی مردم انقلابی ایران به صدر آمده اند، در مقابل عقده گشایی و انتقام گیری افخمی، که یارانش از سوی مردم ورشکسته شدند، بایستند.

از پا حسین افتاد و ما بر پای بودیم
زینب اسیری رفت و ما بر جای بودیم
اسلام گرایان سومالی بعد از سال ها سرکوب و دو بار دخالت مستقیم آمریکا برای جلوگیری از قدرت گرفتن آن ها بالاخره توانستند حکومت تشکلیل دهند. اتیوپی و آمریکا وارد حمله مستقیم با سومالی شدند. آن ها از مسلمین جهان کمک خواستند... همه چیز تمام شد. رهبر آن ها هم دسگیر... سیاهی هم به زغال ماند! پوست سیاه آن ها را نمی گویم، صورت های سیاه خودمان را یادم می افتد.
جمع دانشجویان خارجی بود که برای اردو به ایران آمده بودند. از سابقه ی کارها در مورد جهان اسلام در ایران گفتم. مترجم ترجمه نمی کرد. می گفت « راستش را بگید شما برای چی از این حرف ها می زنید؟ » باورش نمی شد راست بگوییم. می گفت شما همیشه سکوت می کنید. سرم را پایین می اندازم، عرق شرم روی پیشانی ام می نشیند. به یاد صورت های سیاه خودمان می افتم.
قرآن را باز می کنم سوره زمر می آید: « روزی که آن هایی که حقایق را پوشاندند می بینی که چهره های شان سیاه است... » دیگر نمی توانم بخوانم قرآن را می بندم. صورت های سیاه یادم می افتد. در یک سایت خارجی می بینم 23 فوریه روز جهانی چچن است. سالگرد کشتار بی رحمانه ی 500 هزار چچنی! شک در چشم هایم جمع می شود یک خبرنگار خارجی بهم گفته بود حرف های شما راست نیست چرا آن جا سکوت کردید. با خودم می گویم نا سلامتی این جا ام القرای جهان اسلام است! صورت های سیاه یادم می افتد.
زیارت عاشورا را باز می کنم. آخر محرم است دیگر! « خداوند لعنت کند آن ها را که شما را به شهادت رساندند و آن ها را که با سکوت خودشان زمینه سازی کردند... » زیارت عاشورا را هم نمی شود تا آخر خواند. صورت های سیاه یادم می افتد.
از دست ما بر ریگ صحرا نطع کردند
دست علمدار خدا را قطع کردند
206 نفر از نماینده های مجلس با نوشتن نامه ای تخریب بخشی از مسجدالاقصی را شدیدا محکوم کردند. در نامه ای دیگر 221 نفر از نماینده های مجلس از رئیس دانشگاه آزاد تقدیر کردند. با خودم فکر می کنم مسجدالاقصی به اندازه رئیس دانشگاه آزاد ارزش نداشت. صورت های سیاه یادم می افتد. انتخابات در پیش است، قطعا آن جا جوری رأی می دهیم که این اتفاق نیفتد...
طبق همه وقایع اولین چیزی که به ذهن بچه ها می رسد، تجمع است. دیگر خودمان هم حالمان به هم می خورد. حمله به سفارت ها هم هم شورش در آمده است. چه قدر پرچم آن ها را شدیدا آتش بزنیم! دیگر همه دنیا هم می دانند فقط شعار می دهیم و از شعارهای ما همه ی عالم خنده شان می گیرد. صورت های سیاه یادم می افتد...
چون بیوه ها ننگ سلامت ماند بر ما
تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما..
انقلاب کردیم که در مقابل استکبار بایستیم. انقلاب کردیم که از مستضعفان جهان حساب کنیم. انقلاب کردیم چرا که هر جا که کفر و شرک هست مبارزه هست و نقاب کردیم که هر جا مبارزه هست ما هستیم...
یکی sms زده: « فردا 18 محرم روز تغییر قبله ی مسلمین است، و امروز دیوار غربی مسجدالاقصی قبله ی اول مسلمین منهدم شد. تخریب هم چنان ادامه دارد و هنوز غیرت مسلمین به جوش نیامده.
Sms بعدی می رسد، در تهاجم ارتش یمن به ناحیه شیعه نشین شمال صدها تن از شیعیان به شهادت رسیدند... یمن نقطه ی استراتژیک برای شیعه است، جایی که قیام یمانی یکی از نشانه های ظهور از آن جا آغاز می شود... صورت های سیاه یادم می افتد. قرآن را باز می کنم. این آیه می آید « هر که از شما از راه حق باز گردد، خداوند به زودی گروهی را در این راه می آورد که آن ها را دوست دارد و آن ها هم آن ها را دوست دارند... » به فکر فرو می روم غیر از صورت صورت سیاه چیز دیگری هم یادم می افتد...
استاد ما می گفت: خیال نکنید این آرمان ها می میرند. خدا کسانی را می آورد که این آرمان ها را پی گیری کنند. حیف آن است که شما می توانستید زمینه ای را بسازید که دیگران محکم تر قدم بردارند. اگر شما برای ظهور کاری نکنید یک روزی بالاخره گروهی حاضر می شوند که خودشان را برای دین هزینه کنند، و خدا هم آن اتفاق جهانی را برای آن ها انجام می دهد.
صحیفه امام را باز می کنم. جلد اول، اولین پیام امام: « بگو تنها شما را به یک چیز موعظه می کنم برای خدا قیام کنید. دو نفره و یک نفره... » قیام برای خود تنها راه اصلاح دو جهان است... قلبم از امید پر می شود... روزهای آخر محرم است، لای این همه روضه های سیاهی که می خوانند چشمم به حدیثی از امام حسین می افتد: « هر کس آماده است که خون قلبش را در راه ما ببخشد و مقصد خود را لقای خدا قرار داده. با ما حرکت کند... »
باید این راه پر از غرش شیران بشود
راه سر مست ز پافنگ دلیران بشود
ده ها کار می شود کرد. سرم را روی میز می گذارم با صدای زنگ یکی از بچه ها از خواب بیدار می شوم صبح شده و من خوابم برده بود. می گوید برای فلسطین نشریه در بیاوریم. دست به قلم می برم. باید دیگران هم بیایند می شود. یعنی باید بشود...
این یک گفت که آن سوی افق مردی هست
و اگر هست بدانید که ناوردی هست