بسم رب الشهدا

قلم این روزها برای ماشده یک سلاح و باتفنگ اگر بازی کنی بچه های همسایه هم که به تیر اتفاقی اش مجروح نشود، کفترهای همسایه پر خواهند کشید! ... و بریده باد این دست اگر نداند که این سلاح را کجا به کار باید برد.

ن و القلم و ما یسطرون را هرچند خوب درک نکرده ایم ولیکن قدرش را در حد ادراک خود می دانیم.

در این هشت ماه که زحمت برداشتن قلم را به خود نمی دادیم! در فکر آدم شدن بودیم و شش ماه کلاس فشرده ای بود برای سرباز شدن و از خود گذشتن و یکی شدن هرچند آینده نشان خواهد داد چقدر شاگرد خوبی بوده ام.

نبودم تا اگر روزی گذرم افتاد و قصد بازگشت بخاطرات گذشته را داشتم ، خزعبلاتم زحمت پیداکردن کیسه گونی و چهار لیتری بنزین _ که این روزها مشکل اول مرفهین بی درد شده!_ را نکشم و غم از دست دادن شیرینی جوانی را تا آخر عمر بردوش نکشم.

خسته تان نکنم با آن که آدم نشدیم ولی امید داریم و قلم فرسایی می کنیم. می دانیم اوست مسبب الاسباب و اوست که هرچه بخواهد همان می شود.

بگذریم در ابتداء باید از زحمات دوست عزیزم ( آقاسید ) که در این مدت در وبلاگ و سایت خیبر زحمات فراوانی کشیده است کمال تشکر و قدر دانی را داشته باشم بخصوص در مورد بحث فنی که تغییرات عمده ای در جهت به روز رسانی آن بادیگر دوست عزیزمان ( آقای ملکی ) کشیده اند .

در انتها از زحمات از زحمات و ابراز لطف تمامی دوستانی که در این مدت به این صفحه سر می زدند و می زنند کمال تشکر و قدردانی را داریم و ان شا الله در آینده جبران می کنیم.

شما هم دعا کنید تا هدفمان رضایت منتظر عالم وجود باشد و بس و بتوانیم به زیباترین وجه، انتظار خود را بر صفحه این عالم نقش زنیم.

 من الله التوفیق.