قربانیان خشونت هاى ورزشگاهها همیشه به فوتبال ارتباط پیدا کرده است و آنان را بیشتر نوجوانان و پیر مردان تشکیل داده اند. شاید به گزاف نگفته باشیم که هیچ ورزش دیگرى با ضایعه هاى مشابهى چنین سوگوار نشده است.
آیا مى توان با صراحت گفت که: فوتبال وخشونت پیوندهاى خاصى دارند؟ چرا در مسابقه بزرگ فوتبال داخلى تماشاگران دست به تخریب اتوبوسها، مینى بوسها و دیگر وسایل نقلیه مى زنند.
فرهنگ سازى در ورزش یکى از معدود فعالیت هایى است که در جامعه ما نادیده گرفته شده است. شاید طرفداران فوتبال با این اتهام علیه رایج ترین ورزش، مخالف باشند و مى گویند که در جامعه امروز خشونت در همه جا وجود دارد و شکلهاى بسیار متنوع به خود مى گیرد: از کشتارهاى جنگى تا عوارض روزمره تبهکارى و جنایت. و ورزشگاهها را هم در امان نمى گذارد، زیرا کسانى که به آنجاها مى روند فراورده هاى همین جامعه اند. اما بحث بر سر این است که چرا در رشته هاى دیگر ورزش این اتفاقات به وقوع نمى پیوندد؟ دو و میدانی، شنا و حتى بسکتبال و والیبال هرگز با این عارضه روبرو نیستند. شاید فوتبال خود منشاء خشونت نباشد، اما نوع احساسات و وابستگى هاى تیمى و حتى ناسیونالیستى به نوعى در فوتبال نشر پیدا کرده است که گاه از مرز علاقه مندى فراتر رفته و منجر به درگیرى مى شود. ادامه ....