تو را فاطمه مي خوانم، اي بريده از تمام بدي ها که وجودت آئينه اي است پاک شده از زنگارهاي غبار
اي تصوير روشنايي ها!
چگونه زبان با واژه هاي محدود وجود بي انتهاي تو را بسرايد؟
ببخش بانو که بضاعتم اندک است و معرفتم محدود.
امشب به وعدهگاه نخستين بازمي گردي.
آنجا پدر به اشتياق در انتظار تو است و ملائک بهشت را به نام تو آذين بسته اند.
اما بانو اينجا علي که داغ تو ذوالفقار صبرش را شکسته است هر صبح انتظار ابن ملجم را مي کشد.
باسلام و عرض تسليت
وبلاگ روزگار رهايي به روز شده است
منتظر نظرات گرم شما خواهيم بود